In haar boek Stilte vertelt Melanie haar verhaal als overlever van kindermishandeling. Stilte beschrijft hoe gebeurtenissen op ons pad ervoor kunnen zorgen dat we plots zonder houvast ronddobberen in het leven, zonder aanwijzingen op zoek naar een vertrouwd punt waar we ons anker kunnen uitwerpen. Hoe we op deze momenten aangereikte hulp met beide handen moeten aanvaarden, want soms kun je het niet alleen.
Melanie kreeg al heel vroeg in haar leven af te rekenen met zulke gebeurtenissen. Nadat de monsters uit haar leven verdwenen waren, bleef ze jarenlang op zoek naar zichzelf. Tot het leven haar leerde dat ze het niet altijd alleen moet kunnen, dat sommige mensen haar vertrouwen wel waard zijn.